انسان.ذهن.اندیشه(فکر)

گفتگوی درونی ...

عالی ترین ویژگی بشر توانایی او در پرداختن به اندیشیدن، تبادل اندیشه و عمل کردن بر اساس اندیشه است. اندیشه در حقیقت زبان ذهن انسان است چرا که اندیشیدن یک فعالیت ذهنی است. هنگامی که در تلاش برای حل مسئله ای در سر جلسه امتحان هستیم، یا نگران رابطه خود با فرد دیگری هستیم یا در حال تصمیم گیری برای انجام کاری در آینده هستیم در همه این موارد به نوعی در حال اندیشیدن هستیم. گفتیم اندیشه را می توان زبان ذهن دانست. با کمی تفکر در می یابیم که بیش از یک نوع زبان مطرح است. از میان شیوه های اندیشیدن یکی به صورت سلسله جملاتی است که انسان در ذهن خود می شنود که به آن گفتگوی درونی می گویند. در شیوه دیگر اندیشیدن با تصویرهای ذهنی دیداری سروکار داریم. به عنوان مثال هنگامی که بخواهید به سه سوال زیر پاسخ دهید ابتدا تصویر های ذهنی را در ذهن خود می سازیم تا بتوانیم آنها را تجسم کنیم و پاسخ صحیح بدهیم :

1-ماشین آتش نشانی چه رنگی است؟

2-چراغ راهنمایی رانندگی چه رنگی است؟

3-اگر حرف z انگلیسی را 90 درجه بچرخانید آن را به شکل چه حرف دیگری خواهید دید؟

انسان در تصویرهای ذهنی خود اشیاء، اشخاص و مکانها را با جزئیات دیداری آنها می بیند. تصویر ماشین آتش نشانی، تصویر چراغ راهنمایی رانندگی و تصویر حرف z انگلیسی.

شیوه سوم اندیشیدن حسی-حرکتی است. تحقیق و پژوهش درباره تفکر انسانها بیشتر بر دو شیوه نخست به ویژه گفتگوی درونی تاکید دارد. اما در خصوص اندیشیدن به شیوه حسی –حرکتی می توان گفت هنگامی که بخواهید به سوالات زیر پاسخ دهید از این شیوه اندیشیدن استفاده می نمائید:

1- هنگامی که آب استخر به بدنتان می خورد چه حسی پیدا می کنید؟

2- وقتی پارچه مخمل را دست می کشید چه احساسی دارید؟

3- احساستان در موقع مواجه شدن با یک مار سمی چگونه است؟

در هنگام پاسخ گویی به سوالات فوق یک نوع احساسی توام با حرکت در شما ایجاد می شود.

همانطور که پیشتر بیان شد بیشتر تفکر انسان بر شیوه گفتگوی درونی است. هنگامی که بخواهیم با کسی گفتگو کنیم و یا حتی پس از گفتگو با یک فرد با خودمان به صورت ذهنی و درونی حرف می زنیم. بر اساس تحقیق بطور متوسط در هر شبانه روز 000/30 فکر به ذهن انسان خطور می کند چراکه ذهن کارخانه تولید فکر انسان است. حال بسته به اینکه این افکار چگونه و با چه کیفیتی باشند می توانند زندگی ما را چه به صورت مثبت و چه به صورت منفی تحت تاثیر قرار دهند. اگر عادت کنیم که بتوانیم با خود خوب صحبت کنیم مسلما" می توانیم ارتباط خوبی برقرار کنیم. یکی از عادات غلط در گفتگو با خود تمرکز بر روی مشکلات است. هنگامی که بر مشکلات تمرکز می نماییم بطور حتم در دور باطل مشکلات حرکت می نماییم و راه حلی به ذهن ما نمی رسد. باید عادت کنیم به راه حل مشکل تمرکز کنیم تا از مخمصه خارج شویم. عادت غلط دیگر این است که مدام آن مشکل را در ذهن خود مرور می کنیم این مسئله باعث می شود که آن مشکل با هر بار تکرار در ذهن چند برابر جلوه نماید و عملا"نه تنها هیچ کمکی به حل مشکل نمی شود مشکل بزرگتر ولا ینحل جلوه گر می شود. مشکل دیگر در گفتگو های منفی با خود پیش گویی و پیش داوری کردن است که آثار بسیار بدی بدنبال خواهد داشت. متاسفانه همین گفتگوهای منفی درونی باعث می شود که نتوانیم توانایی های خود را بروز دهیم. به عنوان نمونه هنگامی که می خواهیم در حضور یک جمع سخنرانی کنیم و یا حتی بخواهیم رانندگی کنیم و یا حتی در سر جلسه امتحان با اینکه آمادگی لازم را کسب نموده ایم توامندی هایمان را بروز دهیم همین گفتگوهای منفی درونی در ذهنمان و عادات غلط در گفتگو با خود باعث می شود که نتوانیم موفق شویم.